Descripción del Producto

Xa pasaron trinta anos dende a demolición do edificio Castromil. O recordo dun edificio que coa súa demolición dou paso a unha reestructuración do tecido urbano, a introducción de un aparcamento e a xeneración de un espacio aberto que se convertirá no nudo central da cidade.

Este recordo fainos pensar no acerto ou no desacerto, unha toma de decisións correcta ou incorrecta, recuperar a imaxe ou non, blanco ou negro, cara ou cruz… acerto ou desastre.

Lonxe deste dilema pero paralelo no tempo, o traballo colectivo canalizado a través da solidaridade desinteresada levanta escolas en Suráfica donde o único hormigón que se utiliza é para a solera e unha zapata corrida.
Aquí a evolución de formas e da tecnología, o espacio sostible, a edificación bioclimática fannos pensar en edificios como o da sede do FEUGA, no que as formas arquitectónicas, a súa pel e os seu s materiais intentan dar unha resposta funcional para o seu rendemento enerxético.

Por outro lado o estudio do espacio habitable preséntasenos coa idea de colectores nun intento de redefinir espacios, reciclaxe de materiais e abaratamento de costes sen renunciar a idea de confort.

É interesante ampliar este concepto do espacio habitado e extendela ao conxunto da cidade, ao seu tecido, a súa forza dinámica de crecemento e a súa metamorfose.

Nun extremo ou noutro, entendida dunha ou outra forma, subyace a ordenación do territorio e o autor deste artigo recórdanos que «o territorio é un inmenso campo de batalla no que, ata a nosa chegada como especie, a biosfera conseguira sempre impoñer a paz»

Destruidos polo tempo os cementos do Castelo da Rocha dannos idea da súa forma orixinal, o coñecemento da grandeza e miserias do seu tempo atopámolo na historia.

Recordan elementos do pasado no que os seus cementos dannos idea da súa forma original, ou normativas ou decretos dos políticos que destrúen elementos tipolóxicos e ambientais dos nosos núcleos.